Beste lezer,

Al enige tijd maak ik deel uit van een rijk netwerk genaamd Moving Leadership. De bijeenkomst van morgen staat in het teken van ‘transformatieprikkels | moving the system’ met als centrale vraag: ”Wat houdt jou het meeste bezig als je denkt aan vermenselijking van de maatschappij?”.

Lenigheid
Deze blog vraagt enige ‘lenigheid’ van u als lezer. Deel één schrijf ik namelijk op 15 mei. De bijenkomst zelf is op 16 mei en 17 mei rond ik deze blog af, in het volste vertrouwen dat het mooie inzichten oplevert. En als aanvulling op moving systems zijn er morgen dertig jonge professionals aanwezig, waaronder mijn dochter. U begrijpt; het wordt een topdag!

Vermenselijking
De eerste interessante bevinding is dat De Dikke Van Dale het woord vermenselijking niet kent! Wiktionary geeft wel drie suggesties die mij verder helpen:

  1. Meer laten lijken op menselijk gedrag.
  2. Aan iets dat geen mens is menselijke eigenschappen toedichten.
  3. Laten zien dat een bijzonder (soort) mens ook maar een gewoon mens is.

De eerste uitleg is heel actueel met alles wat er op dit moment gebeurt rond Artificial Intelligence en Chat GPT. De tweede uitleg is – tot mijn schande – van toepassing op mijn omgang met mijn hond (ik zal u de details besparen). Met uitleg drie kan ik het beste uit de voeten. Namelijk laten zien dat een bijzonder (soort) mens ook maar gewoon een mens is. Hier zitten voor mij een aantal aspecten in waardoor de samenleving leefbaar en menselijk blijft.

Binnen mijn eigen bedrijf ben ik druk bezig met diversiteit en inclusie. Ik wil alle kwaliteiten van mensen benutten en een plek bieden. Gelijkwaardigheid is hierbij mijn uitgangspunt en grondwaarde. Over alle assen (leeftijd, sekse, geaardheid, culturele achtergrond e.d.) wil ik verschillen benutten en tegelijkertijd iedereen (gelijk)waardig betrekken, kansen bieden en sociale cohesie creëren.  Een tweede aspect is het streven naar gemeenschapszin en menselijke maat. Een omgeving waar je gezien wordt en vertrouwen en ruimte krijgt om te excelleren. Ik ben benieuwd naar de bijeenkomst van morgen en de (nieuwe) inzichten die het hopelijk oplevert.

Living Kind
Alle ingrediënten voor een mooie bijeenkomst waren aanwezig: een gemêleerde groep deelnemers, een toplocatie (de Metaal Kathedraal in Utrecht), een fantastisch programma met onder andere Susan Goldsworthy, Teun Toebes (wellicht bekend van het boek VerpleegThuis; wat ik leer van mijn huisgenoten met dementie) en Diederik Gommers als sprekers. Maar het begon met Noa Jansma, een kunstenaar die wolken mijnt en verkoopt. Haar verhaal zette mij aan tot denken over eigenaarschap. Van wie zijn immers de wolken? En over de waarde van materie en non-materie. Al met al te veel indrukken om in deze blog te delen. Deze dag leverde mij een mooi nieuw inzicht op over leiderschap. Het gaat niet over wellbeing of human kind, maar over living kind met ruimte om elkaar en elkaars taal te leren begrijpen met een menselijke maat. En ook aandacht voor alles wat leeft en zorgt voor biodiversiteit, want dat is het systeem wat we gezond moeten houden en doorgeven. In dat opzicht was het des te mooier dat mijn dochter erbij was, mee praatte en kritische vragen stelde. Ook zij en haar generatie zullen zorg moeten dragen voor het systeem, want ook zij zijn passanten in de tijd die het systeem ook weer doorgeven.