Op 1 maart 2022 ben ik voor het eerst van mijn leven bij de rechtbank geweest. Maakt u zich geen zorgen om mij, maar mijn dochter moest voorkomen. Een principiële zaak, waarbij dochterlief terecht in het gelijk werd gesteld. Deze datum had ik in mijn agenda gemarkeerd als één van de laatste uitvloeisels van het ‘tijdelijke abnormaal’. De bekeuring had alles te maken met coronamaatregelen en de absurditeit van de daaruit voortvloeiende situaties. Een lang verhaal dat ik u zal besparen.
Gelukkig dalen de coronacijfers en zijn maatregelen afgeschaald. Het lijkt erop dat we onze vrijheid weer terugwinnen. Mijn afspraken zijn vaker offline. Ook heb ik in een vol theater gezeten en kan ik weer naar (zakelijke) eetafspraken.

Blik vooruit organiseren

Ook voor ons vakgebied zie ik een wereld aan kansen. Het (her)definiëren van werken, samenwerken en ontmoeten vraagt om een vertaling naar nieuwe huisvestings- en serviceconcepten. Een heerlijke uitdaging om de blik vooruit te organiseren. Met natuurlijk duidelijke focus op onze maatschappelijke verantwoordelijkheid, circulariteit en vitaliteit met oog voor noodzakelijke sociale innovatie als diversiteit en arbeidsmarktvraagstukken. Al met al lijkt de facilitaire lente volop door te breken.

Maar zoals zo vaak in het leven gaat het niet altijd zoals jij wilt dat het gaat. De inval van Rusland in Oekraïne maakt op mij diepe indruk. Na 75 jaar hoopte ik dat wij (en onze kinderen) geen angst zouden hebben voor het uitbreken van een oorlog. Zes dagen geleden is dit opeens een reële angst. Natuurlijk geeft de eenstemmigheid van de NAVO enigszins hoop, maar het blijft beangstigend wanneer een wereldmacht niet alleen dreigt met geweld, maar het daadwerkelijk uitvoert. Het menselijk leed, de angst die je ziet en hoort, raakt mij en maakt mij nederig. Het tijdelijke abnormaal is helemaal niet over. De meteorologisch lente mag voor de deur staan, het wereldbeeld is anders.

Ik heb al eerder gedeeld dat gezondheid, liefde en vrijheid drie pijlers zijn die geluk mogelijk maken. Het oorlogsgeweld in Oekraïne tegen onschuldige burgers bevestigt dit nogmaals. Ik ben trots dat ik in een vrij land als Nederland woon, met een goed werkende en toegankelijke rechtspraak, met oog voor sociale cohesie en waar vrijheid van meningsuiting een groot goed is. En ja, ook in Nederland staan zaken onder druk. Het piept en kraakt in onze maatschappij. Het vraagt van iedereen alertheid en het nemen van verantwoordelijkheid om vrede te verdedigen. In alle opzichten wens ik u een zonnige lente toe. Enne, vergeet 16 maart niet te stemmen, ook zo’n recht dat we moeten koesteren!!!