Sanne van Es begon haar carrière bij Humanagement met een prijswinnend afstudeeronderzoek en vond daar uiteindelijk haar weg naar de baan die perfect bij haar past. Wat blijft van die fijne leerschool? Mooie herinneringen – ja, daar hoort zeker ook die beroerde rap van de directie bij.

 In welke periode was je werkzaam voor Humanagement?
“Ik begon in 2005 als afstudeerder met een onderzoek naar de beleveniseconomie en wat dat zou kunnen betekenen voor de dienstverlening. Dat was een suggestie van Lennart. Het fenomeen stond toen nog in de kinderschoenen. Op Schiphol deed ik onderzoek naar de tulpen die op de toiletten werden geprojecteerd. Die ingreep deed meer voor de waardering van de bezoekers dan de extra schoonmaakbeurten; het werd haast een attractie op zich.

Ik won de scriptieprijs van de vakvereniging en Lennart heeft de resultaten nog op een Europees congres geprojecteerd. Heel vernieuwend was het, en superleuk.

Na elf jaar verhuisden we met ons gezin naar Zeeland. Mijn eerste baan daar, bij Zeelandia, had ook een Humanagementconnectie, want Maybrit en ik hadden voor hen onderzocht of het opzetten van een facilitaire organisatie haalbare kaart was.”

 Wat doe je nu?
“Na een hele carrière in het commerciële domein begon het te trekken: ik hunkerde naar meer zingeving in mijn werk. Die vond ik bij Hospice Kaaskenshuis in Zierikzee. Het is een grote vrijwilligersorganisatie met bijna negentig vrijwilligers. Als algemeen coördinator heb ik een ontzettend divers takenpakket: van begeleiden en trainen tot de werving van donateurs, en van intake tot uitgeleide. Het is prachtig werk!”

Welke opdracht bij Humanagement vergeet je nooit meer?
“De eerste die me direct te binnenschiet, is ProRail. Daarvoor mocht ik samen met de opdrachtgevers – Annelies, Jaap en Thom – de landelijke facilitaire afdeling en het projectenbureau opzetten. Ik was nog een broekie, maar ook los daarvan was het heel bijzonder om aan zo’n uniek traject mee te mogen werken. Ik kreeg veel ruimte, verantwoordelijkheid en vertrouwen, en ik heb er enorm veel van geleerd.

Het was ook een flinke klus, zowel in lengte als in omvang, dus er waren meer Humanagers bij betrokken. Fijn om te kunnen sparren en gezellig bovendien. Een van de onderdelen was de renovatie van alle verkeersleidingposten. Ik hoorde naderhand dat in die van Roosendaal na al die jaren nog steeds een foto aan de muur hangt van ons met bouwhelmen op en werklaarzen aan. Nou, als dat geen blijk is van dat je het goed hebt gedaan…”

Wat was de grootste uitdaging in je carrière?
“Moeilijke momenten horen erbij, maar ik zou zeggen: de zoektocht van welk werk nu écht bij mij past. Het antwoord op de vraag ‘waar gaat mijn hart sneller van kloppen?’ was de grootste uitdaging. Ik werkte toen nog bij Humanagement en was als vrijwilliger bestuurslid bij een maatjesproject dat jongeren met een licht verstandelijke beperking en studenten aan elkaar koppelde. Op een gegeven moment kwam daar een directeurspositie vacant. Ik ben toen heel open met Gerard en Maybrit daarover in gesprek gegaan, en dat heb ik meer dan een jaar kunnen combineren met mijn projecten voor Humanagement. Dat heeft me echt op mijn pad gezet.”

En de leukste anekdote?
“Traditiegetrouw werd er een eindejaarsgedicht gemaakt voor de directie. Eén keer hadden we dat in rapvorm gegoten, en Lennart en Gerard moesten dat met grote gouden kettingen voordragen. Laten we het erop houden dat er geen grote hiphoptalenten aan dat duo verloren zijn gegaan, maar wat hebben we gelachen met zijn allen!”

Welke levensles wil je meegeven aan anderen?
“Gooi een keer het roer om: ga iets totaal anders doen dan waarvoor je bent opgeleid! Er komen dan zoveel andere dingen op je pad die – het klinkt misschien een beetje zwaar – levensverrijkend zijn. Als je ergens goed in bent, is het heel verleidelijk dat je dat steeds blijft herhalen. Maar dan is de valkuil ook dat het een trucje wordt. En natuurlijk is dat eng, het roer omgooien. Doodeng. De eerste keer dat ik bij het hospice kwam, dacht ik: wat weet ik nu helemaal van de dood, van rouw? Wat moet ik zeggen in een gesprek? Maar ik besefte ook dat ik helemaal niks hoefde te zeggen: je kunt ook verschil maken door te luisteren.”

Wat heeft Humanagement je gebracht?
“Alle ruimte om mezelf te ontwikkelen. Het is echt de belangrijkste basis gebleken. Het is een commercieel bedrijf, maar ik had nooit het gevoel dat winstbejag de voornaamste drijfveer was. De mens staat echt centraal. Ik had me geen betere eerste werkgever kunnen wensen.”