Wat mij betreft mag de maand november uit de kalender worden geschrapt en gaan we van oktober meteen door naar december. November is niet mijn maand! En dit jaar al helemaal niet…
Oktober is voor ons gezin een feestmaand: mijn vrouw, twee dochters en ik zijn alle vier binnen een periode van twee weken jarig. We vieren het altijd uitbundig. En uiteraard de herfstvakantie. Een heerlijke break waarbij we dit jaar zelfs de luxe hadden om vakantie te vieren in Rome. Wonder boven wonder kon dit en mocht dit ondanks Covid-19!
Na mijn verjaardag heb ik altijd het streven om een nieuw levensjaar gezond te beginnen. Naast sport en beweging onthoud ik me ook van een aantal geneugten van het leven. Minimaal acht weken let ik scherp op mijn voedingspatroon. Om een niet te verklaren reden is voor mij ‘gezond leven’ ook ‘niet scheren’. Dit betekent dat ik wekenlang met een grijze baard door het leven ga. De meningen hierover lopen trouwens sterk uiteen. Mijn drie vrouwen thuis vinden dat ik vrijwillig kies voor een oude kop. Menig buitenstaander vindt mijn baard stoer en senioriteit uitstralen. Het is allemaal een kwestie van smaak en perceptie. Dus vol goede moed start ik in oktober, maar na 1 november is het opeens ergernis alom. Wellicht een ‘self fullfilling prophecy’, maar toch. November komt met regen en wind. Het wordt kouder, de dagen worden korter, de files (zelfs in coronatijd) worden langer. Mijn verlangen naar vet en suiker groeit. Het werk wordt drukker want iedereen start de eindejaarsrally. Tot overmaat van ramp zitten we dit jaar met een avond lockdown. November voelt als een blues en komt mijn gemoedsrust niet echt ten goede. Maar net als in de blues heeft het ook wel iets melancholisch. De openhaard gaat aan, je natte hond wil aandacht na een wandeling door het bos en mijn dochters komen weer vaker naar huis. Het zijn de kleine dingen die het dus doen.
Opeens is het 30 november. Ik kijk vooruit naar morgen: 1 december. De baard blijft nog even staan tot minimaal de kerst. In het kader van ‘uitgesteld verlangen’ negeer ik ook die prachtige Rioja nog even. Bovendien heb ik een afspraak gemaakt voor een nieuwe boost in mijn sportcarrière. December wordt een topmaand, ik voel het! En dan op naar 2022. Het jaar waarin het tij gaat keren en we op zoek gaan naar nieuwe wegen van werken, samenwerken en samenleven. Circulariteit gaat in de versnelling en ook alle andere maatschappelijke vraagstukken gaan we facilitair te lijf met nieuw elan. En het mooiste van dit alles: november is nog heel ver weg. Ik hou van de blues!
Geniet van de decembermaand en ik wens iedereen alvast fijne feestdagen en een gezond 2022.