De opleiding FM op de Haagse Hogeschool bestaat volgend jaar 45 jaar, Facto bracht in november 1996 haar eerste magazine uit, Ifmec vierde twee weken geleden haar 30-jarig bestaan en ook mijn eigen bedrijf bereikt in 2025 de respectabel leeftijd van 30 jaar. En één ding is zeker: het vakgebied heeft zich in die periode ontzettend goed ontwikkeld en is misschien zelfs wel volwassen geworden.
Tijd om rustig achterover te leunen is er niet, wat mij betreft zijn we aanbeland in het spitsuur van ons facilitaire leven. De uitdagingen die op ons afkomen zijn legio en vragen volop onze aandacht. Dus ja wij gaan volgend jaar feestvieren en met trots terugkijken, maar we moeten vooral de blik vooruit organiseren. In deze blog kan ik natuurlijk niet alles duiden, maar de belangrijkste uitdagingen wil ik niet onbesproken laten.
Ik sluit me daarbij graag aan bij het strategisch kader van FMN (2024-2027), de vakvereniging is er per slot van rekening niet voor niets! Op macroniveau wil FMN in ieder geval drie belangen (politiek) behartigen:
- Duurzame impact
- Arbeidsmarktproblematiek
- Positionering t.o.v. aanpalende vakgebieden
Terechte punten die ik graag vanuit mijn optiek inkleur.
Duurzame impact
Gelukkig hebben we dit streven als vakgebied al vele jaren en zijn er bij veel organisaties enorme stappen gezet. De uitgangspunten van de circulaire economie hebben we leren kennen en beetje bij beetje handelen we er zelfs naar. De SDG’s zijn bij menig vakgenoot goed bekend waardoor we nog breder kijken naar onze maatschappelijke verantwoordelijkheid. De CSRD gaat ons helpen, maar daar worstelen we nog wel mee. SROI is bij (overheids)aanbestedingen een vast beoordelingscriteria en ook diversiteit en inclusie staan op de agenda. En toch, en toch kan ik niet vol trots mijn kinderen (of straks eventuele kleinkinderen) recht in de ogen kijken en zeggen “onze generatie heeft volop ingezet op duurzame impact, wij hebben het verschil gemaakt!” Ik heb gelukkig nog minimaal 10 werkzame jaren voor de boeg en die ga ik nóg meer inzetten om te zorgen dat we daadwerkelijk impact maken.
Arbeidsmarktproblematiek
De werkeloosheid is momenteel 3,7% van de beroepsbevolking (374.000 mensen, bron: CBS). Dat is nog eens wat anders dan de 9% die we midden jaren ’80 kende. Dit wil echter niet zeggen dat we nu geen problemen hebben op de arbeidsmarkt: we worstelen met het vraagstuk rondom arbeidsmigranten en er is nog steeds ongelijkheid in betaling tussen vrouwen en mannen (als vader van twee dochters doet dit extra pijn!). Ook worstelen we met ‘vijf generaties op de werkvloer’ en hoe we dit vertalen naar een passend hybride concept. Het herdefiniëren van werken en samenwerken blijkt een enorme uitdaging. En dan natuurlijk de flexibiliteit van de arbeidsmarkt die de komende jaren beïnvloed wordt door de handhaving van de wet DBA (voorkomen van schijnzelfstandigheid bij ZZP’ers) en de wet WTTA. Dus ook op dit punt: genoeg uitdagingen en werk aan de winkel!
Positionering t.o.v. aanpalende vakgebieden
Wat mij betreft gaat het niet zozeer om de positionering ten opzichte van elkaar, maar gaat het veel meer om het feit dat veel van de huidige vraagstukken (invloed van AI heb ik nog niets eens besproken) in de theorie gelabeld worden als ‘wicked problems’. En terecht! Het zijn zulke complexe vraagstukken die vragen om systeemoplossingen. Samenwerken is de crux om verder te komen.
Als we de blik vooruit willen faciliteren, dan zullen we op alle vlakken samen moeten werken: intern, in de keten, met het onderwijs e.d. Ik doe normaal gesproken niet aan goede voornemens, maar voor 2025 maak ik een uitzondering. Mijn voornemen is om achter schermpjes vandaan te komen en weer heel actief de samenwerking te zoeken met mensen die net als ik de blik vooruit willen faciliteren!