Voor alle organisaties is het een uitdaging om naast de dagelijkse gang van zaken ook goed voorbereid te zijn op een mogelijke crisis. Daarbij is Facility Management een spil, want de facility manager is zowel in vredes- als in crisistijd verantwoordelijk voor het continueren van de facilitaire dienstverlening. Dit is natuurlijk niets nieuws, 10 jaar geleden heeft Frans van Eersel op dit thema (BCM4FM) al een afstudeeronderzoek uitgevoerd. Dit jaar laten wij opnieuw onderzoek doen naar de stand van zaken, want de wereld en de risico’s zijn veranderd.

Tegelijkertijd heb ik thuis met vrouw en dochters de discussie gehad: moeten wij gaan ‘preppen’? Met andere woorden; hoe is het gesteld met ons eigen Business Continuity Plan? Zijn wij een beetje voorbereid op een mogelijke crisis?

In eerste instantie moest ik vooral heel erg lachen om mensen die ‘preppen’ serieus namen. De kant en klare noodpakketten lijken wel op kerstpakketten: van eenvoudig en basic tot uitgebreid en bijna luxueus. Echt ‘no-way’ dat ik die zou aanschaffen! Maar een beetje geld pinnen leek eigenlijk wel een goed idee (zeker toen zelfs Klaas Knot van de DNB dit met droge ogen en zeer serieus adviseerde). En een aantal weken geleden bezorgde Picnic opeens een lading blikvoer, terwijl wij pretenderen nooit iets uit een blik of uit een pakje te eten, maar alles vers te bereiden.

Wat bleek, mijn vrouw had besloten dat het ook geen kwaad kon om toch iets op voorraad te hebben. Na ampel beraad hebben we toen toch ook maar besloten om een radiootje aan te schaffen, wat een verrassend leuk multi-tool bleek te zijn: radio, zaklamp, en powerbank ineen. En los van een snoertje en batterijen zit er ook een klein zonnepaneeltje op en kan je hem handmatig opladen met een zwengel. Super aankoop! Vers water vinden we nog een uitdaging, dus ik denk dat we dat oplossen met een waterfilter. Al met al…

Maar ja de vraag blijft, is dit nu overdreven (‘het zal zo’n vaart niet lopen!’) of doen we alsnog te weinig (‘één ding is zeker, er gaan nog crises komen en je moet je voorbereiden!’). Ik weiger om in angst te leven, maar de eerlijkheid gebied ook, dat ik me in mijn leven (ik ben 54) nog nooit zoveel zorgen heb gemaakt als de laatste jaren. Met corona hebben we gezien hoe snel een crisis kan ontstaan en gelukkig hebben we ook ervaren dat we veel op kunnen vangen. Maar wat als het stroom-, inter- of waternet uitvalt (of erger!), vertrouwen we dan op de overheid en andere instituties of hebben we weldegelijk een grote eigen verantwoordelijkheid?

Hét antwoord heb ik niet, maar ik geloof heilig in het gezegde ‘je moet het dak repareren als de zon schijnt’. Momenteel zijn er helaas al veel donkere wolken en ik denk dus dat het goed is om in ieder geval na te denken over de vraag: BCM @Home, hoe staan we ervoor? Uit ervaring weet ik ondertussen dat – ondanks de zwaarte van het vraagstuk – je ook veel plezier kan beleven aan deze zoektocht! En natuurlijk hoop – en denk ik! – dat ik het nooit nodig zal zijn, maar een beetje voorbereiding is best te overwegen!